روزنامه امریکایی وال‌استریت ژورنال پیشنهاد داد
فشار هستهای بر ایران دیگر فایده ندارد، برویم سراغ حقوقبشر
در حالی که پیش از این ، برخی تحلیلگران داخلی بارها بر بهانه بودن موضوع هستهای ایران برای غرب تأکید کرده بودند، یک روزنامه امریکایی در مقاله ای نوشت: ایران هستهای در مقابل تهدیدهای خارجی مصون می شود لذا همه در ایران خواستار ادامه برنامه های اتمی هستند، بهترین راه برای امریکا تضعیف حاکمیت ایران از طریق توسعه حقوق بشر است.
به گزارش رجانیوز، روزنامه وال استریت ژورنال در مقاله ای به تحلیل چگونگی ادامه رویکرد تعامل امریکا با ایران می پردازد و می نویسد: دربرخورد با ایران به بحث حقوق بشر باید توجه کرد زیرا بهترین راه برای توقف هستهای ایران، این است که حکومت را در ایران تضعیف کرد.
نویسنده این مقاله، آلکساندر برنارد که وکیل بوده و در وزارت دفاع و مؤسسه سیاست خاورنزیک واشنگتن فعالیت می کند، ابتدا به آغاز دور دوم ریاست جمهوری احمدی‌نژاد اشاره می کند و ادامه می دهد که به طور حتم باراک اوباما بسیار علاقه مند است مانند گذشته بحث مذاکره با ایران را در مورد برنامه های هستهای با اطمینان خاطر بیشتری دنبال کند.
به اعتقاد وی، این مذاکرات به نتیجه ای نمی‌رسد و تنها نتیجه آن، تحکیم قدرت احمدی‌نژاد خواهد بود. اما در عوض، امریکا باید سیاست رادیکال دیگری را دنبال کند. سیاست امریکا باید تغییر جهت در مسیر مذاکرات و آغاز مذاکره با ایران در مورد وضعیت حقوق بشر در این کشور باشد.
این مقاله می افزاید: در این ساختار، مذاکرات با ایران در مورد برنامه های اتمی نه تنها نامناسب است بلکه می تواند نتیجه عکس داشته باشد. ایرانی ها مردم پر غرور و میهن پرستی هستند و این موضوع را در بسیاری از مواقع که احمدی‌نژاد از حقوق آن ها در زمینه اتمی دفاع می کرد با حمایت از وی نشان دادند. بسیاری از ایرانی های میانه رو نیز اکنون فعالیت هسته ای را حق ایران می دانند.
وال استریت ژورنال می افزاید: اما گفتگو در مورد حقوق بشر دقیقاً عکس این موضوع عمل می کند. براساس چنین برنامه ای، اوباما اعلام خواهد کرد که تحولات اخیر در ایران نگرانی هایی را در مورد حقوق اساسی مردم ایران به بار آورده است. لذا اوباما مذاکرات در مورد برنامه هستهای ایران را تحت الشعاع حقوق شهروندی قرار می دهد. او در این صورت چارچوبی را پیشنهاد خواهد کرد در آن امریکا با ارائه برخی محرک ها مانند حذف تدریجی تحریم ها، در عوض تضمین حفظ حقوق اساسی ایرانی ها را کسب می کند. این عقیده همان طرح سر هنری جکسون در معرفی حقوق بشر به عنوان یکی از ملزومات در مذاکره بین امریکا و اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1970 می باشد.
تاثیر این موضوع بر وضعیت سیاسی در ایران شگرف خواهد بود. احمدی‌نژاد با یک گزینه کاملاً آشکار مواجه خواهد بود. او باید این چارچوب را بپذیرد و سپس با دادن برخی آزادی ها به مردم ایران، نظام ایران تضعیف خواهد شد.
اکثریت مردم ایران خواهان محافظت بیشتر از حقوق بشر برای خود و روابط بهتر با غرب هستند. در این صورت این فرصت برای ایرانی ها به وجود می آید که هر دو این ها را کسب کنند. این گونه مذاکرات و با اهداف ذکر شده در بالا وضعیت درونی نظام را روشن می کند چه احمدی‌نژاد با آن موافقت کند و یا نکند.
با کاهش سطح مذاکرات از بحث هستهای به موضوع دیگر، ایالات متحده در واقع جایگاه بهتری را کسب می کند که می تواند برخی موضوع ها را حل کند. برای ایران هم فرقی نمی کند که اوباما چه امتیازاتی را پیشنهاد کند در هر صورت نظام ایران هیچ گاه به صورت داوطلبانه از برنامه های اتمی خود دست نمی کشد.
اگر ایرانی ها از ماجرای کره شمالی در دهه گذشته درسی گرفته باشند آن درس این است که جامعه بین المللی در این زمینه که بتواند مانع هسته ای شدن کشوری شود، بسیار ضعیف است.
بنابراین موضوع هسته ای تنها موقعی کنار گذاشته می شود که نظام ایران بخواهد. تکیه کردن بر موضوع حقوق بشر از آن جا که حکومت را در ایران تضعیف می کند و موجب تغییراتی واقعی و دموکراتیک می شود، مفید خواهد بود.
